Dit project is geheel en al serieus. Het is veel serieuzer dan de huidige kalender. Is het logisch de tijd met twee verschillende stelsels te meten, één voor de dag, het ander voor het jaar? Is het logisch de tijd met eenheden (de maanden) te meten waarvan de grootte voortdurend verandert? Zou het bij ons opkomen lengtes of capaciteiten met veranderlijke eenheden te meten?
Het huidige systeem is ongerijmd, de complexiteit is zinloos en brengt allerlei bezwaren met zich mee.

Om verschillende redenen.
1) Het is ongerijmd twee stelsels te gebruiken om de tijd te meten, één voor de dag (het sexagesimale stelsel), het ander voor het jaar (het gregoriaanse stelsel).
2) De gregoriaanse kalender is zinloos ingewikkeld. Als het gregoriaanse stelsel bij het meten van het uur toegepast wordt, zou het volgende gebeuren... Op een cyclus van achtentwintig dagen zouden 14 verschillende modellen van dagen elkaar opvolgen, de uren zelf zouden verschillende lengtes mogen hebben, waaruit zoveel verschillen van de ene dag op de andere zouden voortvloeien dat we elke morgen van horloge moeten wisselen, op dezelfde manier dat we elke 1ste januari van kalender ruilen: de dwaasheid van deze daad kan men niet genoeg onderstrepen.
3) Die complexiteit geeft aanleiding tot talloze pesterijen. Geen enkel standaardjaar verplicht elk jaar de dienstregeling van de vervoerbedrijven, de schoolkalenders, het werkprogramma van de ondernemingen, enz. te herschrijven. Kort en wel, we bedenken schijnproblemen waarvan de oplossing ons vervolgens enorm veel tijd kost.
4) De gregoriaanse kalender maakt het niet mogelijk voor eens en voor altijd een datum met een dag van de week te verbinden. Dat is en groot bezwaar dat niets kan rechtvaardigen.
5) De datum van 1 januari komt met geen enkele astronomische gebeurtenis overeen. Het is volstrekt willekeurig.
6) De gregoriaanse kalender wordt niet over de hele wereld aangenomen. Niet iedereen accepteert het om naar de geboorte van Jezus te verwijzen (en waarom zouden ze het accepteren?), en ook te midden van de christelijke wereld wedijvert deze kalender met de orthodoxe (juliaanse) kalender.
Om al die redenen moet een universele kalender de huidige kalender vervangen.

Zo redeneren komt erop neer de muren van een huis met de inboedel te verwarren.
De week gaat terug tot het grijze verleden. Het is de (heel ruw geschatte) maat van een maanstand. Ze bestond al lang toen de tegenwoordige godsdiensten aan het licht zijn gekomen, die ieder hun eigen symbolen meebrachten om zin aan de opeenvolging van dagen en jaren te geven. Niemand kan hiervan het eigendom of vaderschap opeisen. Laten we maar de huismuren (de rekenkundige ordening van de dagen van het jaar) van de inboedel (de symbolen en ritussen) onderscheiden.
De aanneming van de sexagesimale kalender is immers slechts een verhuizing. We zullen een oud, ongerieflijk huis verlaten, waar er niet twee kamers even hoog zijn en waar er zoveel hoeken zijn dat men nooit precies weet waar men zich bevindt, voor een nieuw, ruim, comfortabel en gezellig huis waarin ieder met zijn eigen meubels zou kunnen intrekken.
En zelfs als die meubels niet nauwkeurig neergezet worden (wat moeilijk te vermijden is), zouden ze niettemin hun volledige zin houden.

Afgezien van de feestdagen die deze kalender voorstelt, is het aan elk land om religieuze of civiele feestdagen te bepalen, volgens eigen tradities.

Hier is het niet mogelijk het geval van elk land te onderzoeken. Elk land heeft zijn eigen regels en beslissingsprocessen. De aanvaarding van de sexagesimale kalender zou een aanpassing van het plaatselijke werkrecht meebrengen. Als het ontwerp eenvoudiger is (een enkel standaardjaar met regelmatige onderverdelingen), zou die aanpassing een vereenvoudiging en dus een verheldering van de regels brengen.

Het sexagesimale jaar begint niet op 21 noch op 22 december. Het begint... op 1 frigée. Door conventie valt die datum met de in wereldtijd uitgedrukte noordelijke winterzonnewende samen. Nu duurt het tropische jaar 365,2422 dagen. Een verschil van ongeveer een kwartdag komt daar elke dag uit voort. Om de vier jaar heft men dit verschil op door de toevoeging van een zesde schrikkeldag. Om nauwkeurig te zijn, zal het kunnen gebeuren (minder dan één keer per eeuw) dat die tussenpoos vijf jaar lang zal duren.
Dat is wel de soepelheid van de sexagesimale kalender: die past zich aan de omloop van de aarde om de zon aan. Hij kan zo gedurende duizenden eeuwen zonder hervorming functioneren.

Het jaar dat op het jaar 999 volgt is het jaar 1000. Vervolgens 1001, 1002, 1003 enzovoorts, tot in het oneindige.
Wanneer u vandaag de dag in veel landen een datum met cijfers schrijft, schrijft u alleen de laatste twee cijfers van het jaar (bijvoorbeeld 04 voor 2004). Wanneer u een formulier invult, kan het een bron van verwarring zijn tussen een mens die in 2001 geboren is en een mens die in 1901 geboren is. Een datum met drie cijfers schrijven maakt het mogelijk iedere vergissing te vermijden. Het is louter een conventie.

Geen enkel project van kalenderhervorming is tot nu toe geslaagd. Als dit project een kans van slagen heeft, dan is het omdat het op het sexagesimale stelsel gebaseerd is en dat dit stelsel al door de hele mensheid gebruikt wordt om de minuten en seconden te tellen. Daardoor is het universeel.